18-3-2022 (శుక్రవారం)కవిమిత్రులారా,ఈరోజు పూరింపవలసిన సమస్య ఇది...“యమమహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు”(లేదా...)“కాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా”
సకల శాస్త్రాలనెఱగిన శాస్త్రి యతడుచావు పుట్టుకలనునవి సహజ మనుచునమ్మినట్టి స్థితప్రజ్ఞున కిల గాంచయమమహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు.
తేటగీతిదేవదేవుండు సంధికై తెలుప వినకతగ్గబోమంచు రారాజె యెగ్గులొలికెదాపురించగ పోగాలమీ పగిదినియమమహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబుఉత్పలమాలఆలమునందు పాండవుల నార్కులునే పదివేలురైనయున్గూలుపఁ జాలరంచుఁ దగఁ గోపకిశోరుఁడు సంధిఁజూపఁ బోగాలము దాపురించెనన కౌరవులొప్పిరె? కానికాలమైకాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా!
తేటగీతిరాజరాజు ,కృష్ణుని మాట ,రాయ బారము పెడచెవిన బెట్టి బవరమునకు బోయెవంశ నాశన కారక వ్యక్తి మదికియమ మహిష ఘంటికా నాదమది ప్రియంబు.ప్రబల వేంకట సుబ్రహ్మణ్య శాస్త్రిఉండవల్లి సెంటర్.
వంకదారులయానంబుపాలబడగనరునిబ్రతుకుునతుకులనావయయ్యెపుణ్యపాపంబులెంచకపూనికనగయమమహిషఘంటికానాదమదిప్రియంబు
చేలములూడ్చికౌరవులుచేడియద్రౌపదిభంగపర్చిరేవాలమునిప్పుపెట్టియటరావణుడెంచెనధర్మమార్గమున్కాలముదాపురింపనరకాధముడంతటవిఱ్ఱవీగెనేకాలునిదున్నపోతుమెడగంటలసవ్వడిశ్రావ్యమౌనుగా
చాలిక జీవితమ్మనుచు శాంతనవుండట యంపశయ్యపై కేలుల మోడ్చి మొక్కి ఘన కృష్ణుని గాంచి వచించెనిట్లు నాలోలువ తీరె నేనిక ఫలోదయ మేగెద నాలకింపగన్ గాలుని దున్నపోతు మెడ గంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌ గదా
పాడు జీవిత మును రోసి బాధ పడుచు నెదురు చూచుచు నుండె గా నిష్ఠ పడుచు చావు కొఱకు దా నెపు డ ది జరుగునన గ యమ మహిష ఘంటి కా నాద మది ప్రియంబు
వైద్యులకవగతము గాక వత్సరములబ్రక్కనగల వారినిగూడ బాధవెట్టివేల తగ్గక జావుకు వేచి యుండయమమహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు
చరమదశయందు మ్రగ్గుచు శయ్యమీదబ్రతుకుపైనాశ యడుగంటి వ్యాధితుండుమరణయాతన పడుతున్న తరుణమందుయమమహిష ఘంటికానాదమది ప్రియంబు
ఒడలు వార్ధక్యమువలన వడలిపోయిబక్క చిక్కిన దేహంబు భారమవగకాటికేగు విరక్తుని కర్ణములకుయమ మహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు
కాలును చాచి కూర్చునెను కాటికి చూపుచు రోగగ్రస్థుడైకాలము శేష మించుకయె కాన్సరు రోగ మడంచె నాయువున్కూలెను జీవితేచ్ఛ యిక క్షోభ భరింపగజాల డిప్పుడాకాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా||
వేలకువేలు రూప్యములు వెజ్జునకర్పణజేసి యాశతోకాలము వెళ్ళబుచ్చినను గానక స్వస్థత యించుకేనియున్చాలును జీవితమ్మనుచు శాశ్వతనిద్రను గోరు రోగికిన్కాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా
మూలుగు వానికిన్ ముదిమి పూర్తిగ నిండియు రోగబాధచేకాలముతోడ నిత్యమును ఘర్షణ జేసెడువృద్ధ జీవికిన్చాలనిపించి జీవితము సత్వర మంతముకోరువారికిన్కాలుని దున్నపోతు మెడగంటలు మిక్కిలి శ్రావ్యమౌ గదా
ప్రకృతి జనియించు నట్టి శబ్దమ్ము లెల్ల జనుల చెవులఁ బడ్డఁ కలుగు సంతసమ్ము నేను వచియించు చుండఁగ నీకు సంశయమ మహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబుకాలుని దర్శనం బయినఁ గానఁగ నోపరు వారు లోకులం గాలునిఁ గాన కున్న మఱి కాలుని దున్నఁ గనంగ శక్యమే యేల వచింప నీ పగిది నేరు నెఱుంగని యట్టి మాటలం గాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా
రిప్లయితొలగించండిసకల శాస్త్రాలనెఱగిన శాస్త్రి యతడు
చావు పుట్టుకలనునవి సహజ మనుచు
నమ్మినట్టి స్థితప్రజ్ఞున కిల గాంచ
యమమహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు.
తేటగీతి
రిప్లయితొలగించండిదేవదేవుండు సంధికై తెలుప వినక
తగ్గబోమంచు రారాజె యెగ్గులొలికె
దాపురించగ పోగాలమీ పగిదిని
యమమహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు
ఉత్పలమాల
ఆలమునందు పాండవుల నార్కులునే పదివేలురైనయున్
గూలుపఁ జాలరంచుఁ దగఁ గోపకిశోరుఁడు సంధిఁజూపఁ బో
గాలము దాపురించెనన కౌరవులొప్పిరె? కానికాలమై
కాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా!
తేటగీతి
రిప్లయితొలగించండిరాజరాజు ,కృష్ణుని మాట ,రాయ బార
ము పెడచెవిన బెట్టి బవరమునకు బోయె
వంశ నాశన కారక వ్యక్తి మదికి
యమ మహిష ఘంటికా నాదమది ప్రియంబు.
ప్రబల వేంకట సుబ్రహ్మణ్య శాస్త్రి
ఉండవల్లి సెంటర్.
వంకదారులయానంబుపాలబడగ
రిప్లయితొలగించండినరునిబ్రతుకుునతుకులనావయయ్యె
పుణ్యపాపంబులెంచకపూనికనగ
యమమహిషఘంటికానాదమదిప్రియంబు
చేలములూడ్చికౌరవులుచేడియద్రౌపదిభంగపర్చిరే
రిప్లయితొలగించండివాలమునిప్పుపెట్టియటరావణుడెంచెనధర్మమార్గమున్
కాలముదాపురింపనరకాధముడంతటవిఱ్ఱవీగెనే
కాలునిదున్నపోతుమెడగంటలసవ్వడిశ్రావ్యమౌనుగా
రిప్లయితొలగించండిచాలిక జీవితమ్మనుచు శాంతనవుండట యంపశయ్యపై
కేలుల మోడ్చి మొక్కి ఘన కృష్ణుని గాంచి వచించెనిట్లు నా
లోలువ తీరె నేనిక ఫలోదయ మేగెద నాలకింపగన్
గాలుని దున్నపోతు మెడ గంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌ గదా
పాడు జీవిత మును రోసి బాధ పడుచు
రిప్లయితొలగించండినెదురు చూచుచు నుండె గా నిష్ఠ పడుచు
చావు కొఱకు దా నెపు డ ది జరుగునన గ
యమ మహిష ఘంటి కా నాద మది ప్రియంబు
వైద్యులకవగతము గాక వత్సరముల
రిప్లయితొలగించండిబ్రక్కనగల వారినిగూడ బాధవెట్టి
వేల తగ్గక జావుకు వేచి యుండ
యమమహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు
చరమదశయందు మ్రగ్గుచు శయ్యమీద
రిప్లయితొలగించండిబ్రతుకుపైనాశ యడుగంటి వ్యాధితుండు
మరణయాతన పడుతున్న తరుణమందు
యమమహిష ఘంటికానాదమది ప్రియంబు
ఒడలు వార్ధక్యమువలన వడలిపోయి
రిప్లయితొలగించండిబక్క చిక్కిన దేహంబు భారమవగ
కాటికేగు విరక్తుని కర్ణములకు
యమ మహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు
కాలును చాచి కూర్చునెను కాటికి చూపుచు రోగగ్రస్థుడై
రిప్లయితొలగించండికాలము శేష మించుకయె కాన్సరు రోగ మడంచె నాయువున్
కూలెను జీవితేచ్ఛ యిక క్షోభ భరింపగజాల డిప్పుడా
కాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా||
వేలకువేలు రూప్యములు వెజ్జునకర్పణజేసి యాశతో
రిప్లయితొలగించండికాలము వెళ్ళబుచ్చినను గానక స్వస్థత యించుకేనియున్
చాలును జీవితమ్మనుచు శాశ్వతనిద్రను గోరు రోగికిన్
కాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా
మూలుగు వానికిన్ ముదిమి పూర్తిగ నిండియు రోగబాధచే
రిప్లయితొలగించండికాలముతోడ నిత్యమును ఘర్షణ జేసెడు
వృద్ధ జీవికిన్
చాలనిపించి జీవితము సత్వర మంతము
కోరువారికిన్
కాలుని దున్నపోతు మెడగంటలు మిక్కిలి
శ్రావ్యమౌ గదా
ప్రకృతి జనియించు నట్టి శబ్దమ్ము లెల్ల
రిప్లయితొలగించండిజనుల చెవులఁ బడ్డఁ కలుగు సంతసమ్ము
నేను వచియించు చుండఁగ నీకు సంశ
యమ మహిష ఘంటికానాద మది ప్రియంబు
కాలుని దర్శనం బయినఁ గానఁగ నోపరు వారు లోకులం
గాలునిఁ గాన కున్న మఱి కాలుని దున్నఁ గనంగ శక్యమే
యేల వచింప నీ పగిది నేరు నెఱుంగని యట్టి మాటలం
గాలుని దున్నపోతు మెడగంటల సవ్వడి శ్రావ్యమౌఁ గదా