జనకునకున్ విషం బిడిన సాగరు తోయములన్ని నేలపా
లొనరఁగఁ జేతు నంచుఁ గర మూనిన గౌరియుఁ జూచి “వద్దురా
తనయ! సురేంద్రు ధాటి కిటు దాఁగిన మామను బైట వేతువా?”
యనినఁ గరమ్ముఁ దీసిన గజాస్యునిఁ గొల్తు నభీష్టసిద్ధికిన్.
అజ్ఞాత కవి (శ్రీ దీపాల పిచ్చయ్య శాస్త్రి గారి ‘చాటు పద్య రత్నాకరము’ నుండి)
లొనరఁగఁ జేతు నంచుఁ గర మూనిన గౌరియుఁ జూచి “వద్దురా
తనయ! సురేంద్రు ధాటి కిటు దాఁగిన మామను బైట వేతువా?”
యనినఁ గరమ్ముఁ దీసిన గజాస్యునిఁ గొల్తు నభీష్టసిద్ధికిన్.
అజ్ఞాత కవి (శ్రీ దీపాల పిచ్చయ్య శాస్త్రి గారి ‘చాటు పద్య రత్నాకరము’ నుండి)
ఎంత మనోజ్ఞమైన చమత్కార మoడీ!
రిప్లయితొలగించండిమంచు కొండపై నాయన మరచి మేను
రిప్లయితొలగించండిప్రళయ తాండవ మొనరింప పరవశించి
తల్లి యొడిలోన కూర్చుండి దాని జూచు
బాల గణపతి గొల్తును భక్తి మీర.
చక్కని చమత్కారము....బాగుంది...
రిప్లయితొలగించండికుడుము లడుగు మనల కిడుముల దొలగించు
గరిక పోచ లడుగు సిరుల నిచ్చు
ముంచ మనును నీట ముంచును గద పాల
నేన్గు ముఖపు సామి నేను గొలుతు
మిస్సన్న గారూ,
రిప్లయితొలగించండిగోలి హనుమచ్ఛాస్త్రి గారూ,
ధన్యవాదాలు.