రవీంద్రుని గీతాంజలి - 92

I KNOW that the day will come when
my sight of this earth shall be lost, and
life will take its leave in silence, drawing
the last curtain over my eyes.

Yet stars will watch at night, and
morning rise as before, and hours heave
like sea waves casting up pleasures and
pains.

When I think of this end of my
moments, the barrier of the moments
breaks and I see by the light of death
thy world with its careless treasures.
Rare is its lowliest seat, rare is its
meanest of lives.

Things that I longed for in vain and
things that I got let them pass. Let
me but truly possess the things that I
ever spurned and overlooked.

శ్రీమాన్ చిలుకమఱ్ఱి రామానుజాచార్యుల అనువాదము....

ఏ దినమ్మునఁ గన్నులయెదుట నాకు
జగతి యిది కానవచ్చుట ముగిసిపోవు,
ప్రాణ మేనాడు కన్నులపైనిఁ జిట్ట
చివరి తెర వేసి చప్పుడుసేయ కెగయు,
దిన మదియ రాఁగల దఁటంచుఁ దెలియు నాకు ||

అప్పుడున్ రేయిఁ దొల్లిటి యట్లె చుక్క
లుండు, వేకువవేళ సూర్యుఁడును బొడుచు,
కాలజలధిని గష్టసుఖాల తడలు
గడియ గడియగ లేచుచుఁ బడుచునుండు ||

అంతిమంపు క్షణమ్ము లూహింతునేని
కాలసీమలు సడలి భగ్న మయిపోవు,
నేను లక్ష్యము సేయని యెన్నియేని
పెన్నిధుల వెలుగొందు నీవిశ్వమెల్ల
కన్నులకుఁ గట్టు మృత్యువు కాంతిలోన,
అరిది కడుకొద్దిచోటైన దొరుకు టిచట,
తుచ్ఛతమజీవి యగుటయు దుర్లభ మిట ||

కోరుకొన్నవి, నాకుఁ జేకూరునవియు
పనికిమాలిన, వవియెల్ల చనఁగ నిమ్ము
ఎది తిరస్కృత మెద్ది యుపేక్షితమ్ము
నిక్క మది యొక్కటియె నాకు దక్కనిమ్ము ||