రవీంద్రుని గీతాంజలి
తెనుఁగు సేత
శ్రీమాన్ చిలుకమఱ్ఱి రామానుజాచార్యులు
66
SHE who ever had remained in the
depth of my being, in the twilight of
gleams and of glimpses ; she who never
opened her veils in the morning light,
will be my last gift to thee, my God,
folded in my final song.
Words have wooed yet failed to win
her ; persuasion has stretched to her its
eager arms in vain.
I have roamed from country to
country keeping her in the core of my
heart, and around her have risen and
fallen the growth and decay of my life.
Over my thoughts and actions, my
slumbers and dreams, she reigned yet
dwelled alone and apart.
Many a man knocked at my door
and asked for her and turned away in
despair.
There was none in the world who
ever saw her face to face, and she
remained in her loneliness waiting for
thy recognition.
తెనుఁగు సేత
శ్రీమాన్ చిలుకమఱ్ఱి రామానుజాచార్యులు
66
SHE who ever had remained in the
depth of my being, in the twilight of
gleams and of glimpses ; she who never
opened her veils in the morning light,
will be my last gift to thee, my God,
folded in my final song.
Words have wooed yet failed to win
her ; persuasion has stretched to her its
eager arms in vain.
I have roamed from country to
country keeping her in the core of my
heart, and around her have risen and
fallen the growth and decay of my life.
Over my thoughts and actions, my
slumbers and dreams, she reigned yet
dwelled alone and apart.
Many a man knocked at my door
and asked for her and turned away in
despair.
There was none in the world who
ever saw her face to face, and she
remained in her loneliness waiting for
thy recognition.
చిలుకమఱ్ఱి రామానుజాచార్యుల అనువాదము....
నా బ్రదుకులోని చరమగానమ్ముతోన
కన్నె నద్దాని నా తుదికాన్క గాఁగ
నర్పణ మొనర్తు దేవ! నీ యంఘ్రులందు ||
మినుకుమను మునిమాపు వెల్గున సతమ్ము
జీవితఁపు లోతులందు నిల్చినది యేదొ!
యెద్ది వేకువ వెలుఁగుల నేని యెపుడు
తన ముసుంగును సడలించుకొనని యదియొ!
వలచి వచ్చియు పదకదంబంబు దేని
గెలుచుకొని కవుఁగిలికి నీకొలుపలేదొ!
*(తన మనోజ్ఞస్వరమ్ము లర్పణ మొనర్చి
దేని సాధింపఁ జాలదొ గాన మేని!
దేని మోహనసౌందర్య దివ్యరేఖ
యెపుడు కొంగ్రొత్తరూపము లెత్తు నదియొ!
యెవ్వరియు దృష్టి సోకఁగా నీక దేని
దాచియుంచితినో హృదంతరమునందు!
ప్రియసఖా! దాని నాదు జీవితములోని
చివరికాన్కగ నప్పన సేతు నీకు) ||
దాని నాయెద లోతులో దాచుకొనియె
క్రుమ్మరుచునుందు దేశదేశమ్మునందు,
అదియె కేంద్రముగాగ నా బ్రదుకులోనఁ
దిరుగు లేచుచు దిగుచు వృద్ధిక్షయములు,
తలఁపులన్, పనులను, కునుకులను, కలల
నాపయిం దాని పరిపాలనంబె యయ్యు
నొంటిగా నెప్పుడున్ వేరె యుండు నద్ది ||
దానికై యెందరెందరో ద్వారసీమ
వరకును దినానుదినముగ వచ్చిరోయి!
కాని వాకిటి కడనుండియే నిరాశు
లౌచు వారెల్ల వచ్చినయట్లె చనిరి,
సకలజగతి మరెవ్వరి సముఖమునను
మోము జూపఁగలేదు తా *ముసుఁగు దీసి,
*(పరిచయమ లేదు దాని కెవ్వరిదికాని)
యొక్క నీ పరిచితికిని యొంటరిగనె
కాచి కూర్చుండె నా మనోగగనమందు,
ప్రియసఖా! మామకీనజీవితఁపుఁ జరమ
గీతితో దానిఁ దుదికాన్క జేతు నీకు ||
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి