రామాయణము-
సీ. ఆ జనకోటి (ప్రియత నచ్యుతాప్తి
బె
రసె; దత్సుకృతిఁ గాం)చి,
ప్రతిభతోడు
తను మించు నిజయశోధావళ్యమున నీతఁ
(డివము ప్రభను; వెల్గె
మివుల నర్థ)
ముదయుతారి యనిరి; (భువివిభుఁడు యుధిష్ఠి
రవరుఁ డింద్రప్రస్థ)
రమ్యధాన్య
మోదితభిక్షుం డపు డలంకరింపించె
(నగరి; భాసురగురునయమయసభ)
గీ. జనకు నానతి వీడె క్ష్మాజావిభుండు;
పరమసంసంతోషమునఁ బొంగి పౌరులును బె
రసిరి చుట్టపక్కాలను; రంగరంగ
వైభవంబులతోఁ బురి ప్రజ్వరిల్లె. (౫౮)
భారతము-
ఆ. ప్రియత నచ్యుతాప్తి బెరసె;
దత్సుకృతిఁ గాం
డివము ప్రభను; వెల్గె మివుల నర్థ
భువివిభుఁడు యుధిష్ఠిరవరుఁ డింద్రప్రస్థ
నగరి; భాసురగురునయమయసభ. (౫౮)
టీక- అచ్యుతాప్తిన్ = (రా) నాశనముగాని యాప్తిని, (భా) కృష్ణుని యాప్తిచే;
ఇవముప్రభను = (రా) మంచుయొక్క కాంతి; అర్థముదయుతారి = శకలములయిన సంతోషముగల శత్రువులు
గలవాఁడు; ఇంద్రప్రస్థధాన్యమోదితభిక్షుండు = శ్రేష్ఠములగు తూములకొలది మంచిధాన్యముచే
సంతోష పఱచఁబడిన యాచకులు గలవాఁడు; గురునయమయసభ (రా) నయమయ = నీతిమంతుఁడగు, గురు = తండ్రియొక్క,
సభ, (భా) గురు = ఎక్కువగు, నయ = నీతిగల, మయసభ = మయునిసభ; బెరసె = కలిసె; ధావళ్యము
= తెలుపు.
రావిపాటి లక్ష్మీనారాయణ
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి