రామాయణము-
ఉ. తా(సితకీర్తి యానృపుఁ డుదగ్రత
వెల్గెను భాసురంబుగా;
వాసిజరా)గమంబునను భార్గవి గేహహితుండు గ్రుంకెఁ
బ
ద్మా(సుతు భీముఁ డల్గి యెడఁదన్ హత మత్యధికోగ్రమూర్తియై
చేసె లలిన్) లసన్నటనఁ జేయు నతం డిపు డంచసూయనాన్.
(౫౯)
భారతము-
కం. సితకీర్తి యా నృపుఁ డుద
గ్రత వెల్గెను భాసురంబుగా; వాసిజరా
సుతు భీముఁ డల్గి యెడఁదన్
హత మత్యధికోగ్రమూర్తియై చేసె లలిన్. (౫౯)
టీక- (రా) జరాగమంబునను = ముసలితనము వచ్చుటచే (దినమంతయు వెల్గి వృద్ధుఁ డగుటచే);
భార్గవి = లక్ష్మీదేవి యొక్క; గేహ = ఇంటికి (పద్మమునకు); హితుండు = మిత్రుఁడు (సూర్యుఁడు);
పద్యాసుతు = లక్ష్మీదేవి కుమారుని (మన్మథుని); భీముఁడు = శివుఁడు; అతండు = ఆ శివుఁడు
(లక్ష్మీదేవి యింటికి హితుఁడు గనుకను, లక్ష్మీదేవి కుమారుని శివుఁడు చంపెఁ గావున, శివునిపై
సూర్యున కసూయ గలదనియు, సాయంకాలమున శివుఁడు నాట్యము చేయును గనుక చూడలేక క్రుంకెనని భావము);
(భా) జరాసుతు = జరాసంధుని; లలి = ఉత్సాహము.
రావిపాటి లక్ష్మీనారాయణ
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి