రవీంద్రుని గీతాంజలి - 51

రవీంద్రుని గీతాంజలి

తెనుఁగు సేత

శ్రీమాన్ చిలుకమఱ్ఱి రామానుజాచార్యులు

51

THE night darkened. Our day's works
had been done. We thought that
the last guest had arrived for the night
and the doors in the village were all
shut. Only some said, The king was
to come. We laughed and said "No,
it cannot be ! "

It seemed there were knocks at the
door and we said it was nothing but
the wind. We put out the lamps and
lay down to sleep. Only some said,
" It is the messenger 1 " We laughed
and said " No, it must be the wind ! "

There came a sound in the dead of
the night. We sleepily thought it was
the distant thunder. The earth shook,
the walls rocked, and it troubled us in
our sleep. Only some said, it was the
sound of wheels. We said in a drowsy
murmur, " No, it must be the rumbling
of clouds!"

The night was still dark when the
drum sounded. The voice came " Wake
up 1 delay not ! " We pressed our hands
on our hearts and shuddered with fear.
Some said, "Lo, there is the king's
flag!" We stood up on our feet and
cried " There is no time for delay ! "

The king has come but where are
lights, where are wreaths ? Where is
the throne to seat him ? Oh, shame,
Oh utter shame ! Where is the hall,
the decorations ? Some one has said,
" Vain is this cry ! Greet him with
empty hands, lead him into thy rooms
all bare!" :

Open the doors, let the conch-shells
be sounded ! In the depth of the
night has come the king of our dark,
dreary house. The thunder roars in
the sky. The darkness shudders with
lightning. Bring out thy tattered
piece of mat and spread it in the
courtyard. With the storm has come
of a sudden our king of the fearful
night. 

చిలుకమఱ్ఱి రామానుజాచార్యుల అనువాదము.....

చిమ్మచీఁకటి రాతిరిం గ్రమ్ముకొనియె,
పగట సలిపెడి పనులును ముగిసిపోయె,
చివరి యతిథియు నేటికిఁ జేరుకొనియె,
నెల్ల తలుపులు మూసిరి పల్లెలోన,
“నింక రా రెవ” రంచు భావించినాము,
“ప్రభువు రానున్నవాఁ” డని పలికి రెవరొ,
నవ్వు “చెవ్వరు రా” రనినాము మేము ||

ద్వార మెవ్వరొ తట్టిన తీరు దోచె
“వే రెవరు కాదు, గాలియె విసరె” నంచు
నొరిగితిమి దివ్వెలార్పి నిద్దురలువోవ,
నంతలో “దూత యేతెంచె” ననిరి కొంద
రేము నవ్వుచుఁ బల్కితి “మెవరు లేరు
గాలితాకిడి యదియె కాఁబోలు” నంచు ||

ఆ నడికిరేయి ధ్వని విన నయ్యె నేదొ!
“దూరమందలి యురుముల తీ” రఁటంచు
మదిఁ దలఁచినాము నిద్దురమత్తులోన,
క్షోణి కంపించిపోయెను గోడ లూగె
చెదరిపోయెను మాదగు నిదురహాయి,
కొంద “రది రథచక్రనిర్ఘోష” మనిరి,
“కాదు, జలధరగర్జలే కావలె” నని
కునికిపాటున మేమును గొణిగినాము ||

రాత్రి యింకను జీఁకటి క్రమ్మియుండె,
భేరి మ్రోతలు దిక్కులఁ బిక్కటిల్లె,
“లెండు తడయకుఁ” డను ధ్వని నిండిపోయె,
నదుముకొంటిమి గుండెల హస్తయుగళి,
నొడలు బెగడున గడగడ వడఁకుచుండె,
“అదిగొ! రాజధ్వజం” బని యనిరి కొంద
“రాలసింపఁగ లేదిక వేళ” యనుచు
నరచితిమి లేచి నిల్చి బిగ్గరగ మేము ||

ప్రభువు వచ్చెను, గాని దీపమ్ము లేవి?
హారములు నేవి? యేది సింహాసనమ్ము?
సిగ్గుచే టయ్యయో! పూర్తి సిగ్గుచేటు!
కూరుచుండుటకై కొల్వుకూట మేది?
యే యలంకార పరికర మేని యేది?
అంతలో నెవ్వరో యొక రనిరి యిట్లు
“వ్యర్థఁపుం గేక లివి, రిక్తహస్తములనె
ప్రణతులై స్వాగతోక్తి లోపలికి నతనిఁ
దీసికొని రండు, గదులన్ని తెరువుఁ” డంచు ||

తలుపులను దీయుఁడీ! శంఖములు ధ్వనింపఁ
జేయుఁడీ! నడురేయి వేంచేసె స్వామి,
యీ వెరపు గొల్పు మన చీఁకటింటికడకు,
నురుము లాకసమందు బొబ్బరిలుచుండె,
పడెడి పిడుగులఁ దిమిరము వడఁకఁ దొడఁగె,
శిథిలమైనట్టి మీ చాప చింపియేని
పరువుఁ డంగణమందు సత్వరమ తెచ్చి,
భయదమౌ రేయి రేడు తుపానుతోన
యిదె హఠాత్తుగ మనకడ కేగుదెంచె ||